FA Nieuwsbrief maart 2018

De staatssecretaris van Financiën heeft geantwoord op Kamervragen van het lid Omtzigt over de dubbele belastingheffing over pensioenen van grensarbeiders uit België.
De staatssecretaris geeft desgevraagd aan dat op grond van het belastingverdrag met België de woonstaat mag heffen over het pensioen. Het verdrag met België kent een uitzonderingsbepaling waardoor Nederland als bronstaat toch mag heffen als in België (het woonland) niet voldoende wordt geheven over de uitkeringen. Recente Belgische jurisprudentie heeft gezorgd voor onduidelijkheid over de vraag of België ‘voldoende kan en zal heffen over pensioenuitkeringen uit Nederland’. Hierdoor zou in voorkomende gevallen in het geheel niet worden geheven. Nederland heeft daarom circa 1.300 inwoners van België met een Nederlands pensioen van meer dan € 25.000 geïnformeerd dat de vrijstelling voor de loonbelasting is komen te vervallen. Recent heeft Nederland met België afspraken gemaakt en is er een oplossing. De afspraak tussen Nederland en België houdt in dat Nederland geen belasting heft over uit Nederland afkomstig pensioen, als België het pensioen voldoende belast. Is dat niet het geval, dan zal Nederland kunnen heffen. België zal dan voorkoming van dubbele belasting verlenen. Daarnaast hebben de landen afspraken gemaakt over de uitwisseling van informatie. Nederland weet hierdoor in welke gevallen het pensioen in België ‘feitelijk en voldoende wordt belast’.
Gevraagd naar het achterwege blijven van de indexatie van het grensbedrag van € 25.000 laat de staatssecretaris weten dat hiervoor het verdrag moet worden aangepast. Nederland onderhandelt nog met België over herziening van het verdrag. Nederland heeft daarbij de wens om een bronstaatheffing te hanteren. In dat geval zal in het nieuwe verdrag geen grens worden gehanteerd.
Verder is eind 2017 in België een wet ingevoerd waardoor met terugwerkende kracht tot 1 januari van dat jaar Nederlandse AOW in de Belgische heffing wordt betrokken. De staatssecretaris acht dit niet in strijd met het verdrag.
(Brieven staatssecretaris van Financiën van 6 maart 2018, kenmerk 2018-0000031594 en 23 februari 2018, kenmerk 2018-0000029126)

Noot:

Nederland en België lijken niet veel meer te hebben afgesproken dan al in het bestaande verdrag staat, met als enige aanpassing de uitwisseling van informatie. Dat moet Nederland gerust stellen als het gaat om voldoende belastingheffing over het Nederlandse pensioen van Belgische inwoners. Duidelijk is ook dat Nederland uiteindelijk een stap verder wil gaan en dat is de invoering van een bronstaatheffing.

(maart 2018)

De Hoge Raad heeft een uitspraak gedaan in het beroep in cassatie van een verzekeringnemer die twee lijfrenteverzekeringen heeft afgekocht. De man heeft premies voor zijn lijfrenteverzekeringen in aftrek gebracht en besluit om in 2012 de lijfrenteverzekeringen af te kopen. De inspecteur merkt de afkoopsommen aan als negatieve uitgaven. Naast de heffing over de afkoopsommen wordt ook revisierente in rekening gebracht.
De man vindt dat de revisierente een buitensporige last vormt. Rechtbank Den Haag en Hof Den Haag oordelen beide dat terecht revisierente is opgelegd. Daarnaast is volgens het hof ook terecht premie volksverzekeringen geheven over de afkoopsommen omdat de afwikkeling vóór de 65-jarige leeftijd van de man heeft plaatsgevonden.
In geschil bij het hof was of de revisierente een individuele en buitensporige last vormt en daarom ongeoorloofde inbreuk vormt op het eigendomsrecht van de man. Daarnaast was in geschil of de heffing van premie volksverzekeringen achterwege moet blijven bij het belasten van de afkoopsommen omdat heffing van premie volksverzekeringen ook niet plaatsvindt als de lijfrenteverzekeringen regulier waren afgewikkeld. Het hof beantwoordt beide vragen ontkennend.
De Advocaat-Generaal (A-G) concludeert dat met betrekking tot het opleggen van revisierente geen sprake is van een individuele en buitensporige last, want de man wordt niet zwaarder getroffen door de maatregel dan anderen wanneer zij een dergelijke rente krijgen opgelegd. Ook de heffing van premie volksverzekeringen is volgens de A-G terecht. De man komt door de afkoop van de lijfrenteverzekeringen niet meer in aanmerking voor het belastinguitstel en kan dus niet vergeleken worden met anderen bij wie de lijfrenteverzekeringen wel tot uitkering komen.
De Hoge Raad volgt de conclusie van de A-G en oordeelt dat de revisierente en de premie volksverzekeringen terecht zijn opgelegd.
(Hoge Raad 9 februari 2018, ECLI:NL:HR:2018:167)

(maart 2018)

Bij Nederlandse banken stond eind 2017 voor ruim 339 miljard euro spaargeld van Nederlandse huishoudens. Dit is een toename van 2,3 miljard euro ten opzichte van eind 2016. De toename is voor een groot deel toe te schrijven aan de bijgeschreven rente (2 miljard euro). De netto inleg (300 miljoen euro) daalde naar het niveau van 2015 (in 2016 was er een opleving van 2 miljard euro).
De 339 miljard euro spaargeld stond verdeeld over:

• 50 miljard euro (15%) op een deposito met vaste looptijd (inclusief SEW en bancaire lijfrentes);
• 289 miljard euro (85%) stond op vrij opneembare spaarrekeningen.

De verandering qua inleg die sinds 2013 zichtbaar is, wordt mede verklaard door de daling van het reële beschikbaar inkomen tussen 2012 en 2014. Ook de al maar dalende rente op spaargeld heeft invloed. Minder spaarcapaciteit en het zoeken naar rendabelere alternatieven voor hun spaargeld zijn daarmee de belangrijkste oorzaken. Daarnaast heeft de opleving van de huizenmarkt een drukkend effect op de spaartegoeden. Kopers steeds meer eigen geld moeten inbrengen bij de aankoop van een nieuwe woning. Dit is het gevolg van zowel de strengere ‘loan-to-value’ eisen als de hogere huizenprijzen.
(www.dnb.nl, Statistisch Nieuwsbericht, 2 februari 2018)

(maart 2018)

De AFM heeft een top 10 gepubliceerd van risico’s die zij signaleert in de financiële sector. Hoewel er nieuwe kansen zijn doordat de Nederlandse economie en de financiële markten een sterk herstel laten zien, brengen deze ontwikkelingen ook nieuwe risico’s met zich mee. Zo is het bijvoorbeeld de vraag of ondernemingen zorgvuldig genoeg omgaan met data. Een ander voorbeeld is de lage rente. Consumenten zijn door de lage spaarrente gevoeliger voor risicovolle beleggingen. Daarnaast gaan zij meer lenen. De AFM voorziet dat dit kan leiden tot financiële problemen in de toekomst. De AFM wil nieuwe risico’s opsporen voordat ze grote maatschappelijke problemen veroorzaken. De top 10-risico’s is een samenvatting van de AFM Agenda 2018.
De top 10-risico’s van de AFM is als volgt:

1. Risico dat leningen niet in het belang van de klant zijn
2. Risico op niet-passende beleggingsproducten
3. Risico op ongewenste gevolgen voor markten en toezicht door internationale ontwikkelingen
4. Risico op onverantwoord gebruik van technologie en data
5. Risico op onvoldoende verbetering kwaliteit accountantscontroles
6. Risico op tegenvallende financiële positie na pensionering
7. Risico op onvoldoende risicobeheersing bij vermogensbeheer
8. Risico dat werking kapitaalmarkten niet leidt tot beste prijs
9. Risico op onvoldoende focus op duurzaamheid
10. Risico op gebruik van de financiële sector voor crimineel gedrag

(www.afm.nl, over AFM, Toezichthouden in de praktijk)

(maart 2018)